JAN DESZCZ

Dr. Jan Deszcz urodził się 20 czerwca 1918 roku w rodzinie emigrantów z Polski (rodem z Ujścia Jezuickiego), w Pittsfield Mass w USA. Jesienią 1920 roku, powraca wraz z rodziną i rodzeństwem do ojczyzny i osiedlają się w Wietrzychowicach. Tu spędza swe dzieciństwo i młodość, uczęszczając między innymi do powszechnej szkoły oraz ochronki. Dalszą naukę kontynuuje w tarnowskim gimnazjum, a następnie zostaje przyjęty na I rok medycyny na UJ w Krakowie. Wybuch II wojny światowej skutkuje przerwaniem studiów. W tym czasie dr Jan Deszcz podejmuje pracę w dąbrowskim szpitalu oraz aktywnie działa w konspiracji miejscowego AK. Po wojnie wraca do przerwanych studiów i rozpoczyna swą działalność społeczną. Jako prezes w samopomocowej organizacji studenckiej „Bratnia Pomoc” uczestniczy w obchodach 3-Majowych, za co zostaje aresztowany. W tym okresie rozpoczyna się również jego znajomość z Karolem Wojtyłą. Za swą działalność studencką w 1997 roku otrzymuje godność „Bene Maritus BPS UJ”. W lutym 1949 roku wstępuje w związek małżeński z koleżanką z roku Józefiną. W trzy miesiące później małżonkowie uzyskują dyplomy lekarzy i odbywają staże w klinikach krakowskich, a następnie z nakazem pracy zostają wysłani do szpitala do Gliwic. W 1952 roku uzyskuje specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej. Rok później, dzięki swoim staraniom z powodzeniem zostaje przeniesiony do Nowej Huty-  gdzie powstaje nowy szpital. W 1959 roku szpital zostaje oficjalnie otwarty a dr Jan Deszcz zostaje uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi. Doktor dwukrotnie wygrywa konkurs na ordynatora oddziału chirurgii urazowej i jest nim od 1966 roku aż do przejścia na emeryturę w 1992 roku. Jako autorytet cieszy się uznaniem wśród lekarzy i przez ponad dwie kadencje wybierany jest na dziekana Rady Ordynatorów. W trosce o najciężej chorych zakłada Towarzystwo Przyjaciół Chorych. Powstaje hospicjum im. św. Łazarza, które leczy najbiedniejszych i najciężej chorych. W 1994 roku wstępuje do Rycersko- Szpitalnego Zakonu św. Łazarza w Jerozolimie i zostaje szefem Polskiej Delegatury zakonu, a w 1997 roku Wielkim Przeorem Polskiej Delegatury.

Za swoją aktywność społeczną i ciężką pracę płaci najwyższą cenę i podupada na zdrowiu. Przechodzi na emeryturę, jednak nie rezygnuje z pomocy potrzebującym.

8 stycznia 1997 roku Rada Stołeczna Miasta Krakowa przyznaje mu srebrny medal „Cracoviae Merenti” w uznaniu za zasługi dla miasta Krakowa.

Pan Doktor Deszcz wierny swemu powołaniu, wrażliwy na cierpienia ludzi, szeroko otwierał swe serce, bramy szpitala i drzwi domu, z poświęceniem pochylając się nad potrzebującymi. Nikt nie odchodził bez pomocy Doktora- szczególnie krajanie, mieszkańcy Powiśla- co jest najwymowniejszym wyrazem trwałej więzi z rodzinną wsią.

W uznaniu szczególnych zasług dla Gminy Wietrzychowice Rada Gminy Wietrzychowice na uroczystej sesji 20 czerwca 1999 roku przyznaje dr. Deszczowi tytuł „Honorowy Obywatel Gminy Wietrzychowice”.